Opgesloten?

Maar omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen Gods lof, en de gevangenen luisterden naar hen (Hand. 16:25)

Volgens de berichten zal de lockdown worden verlengd. Besmettingscijfers en ziekenhuisbezetting blijven te hoog. Er worden weer drie weken achteraan geplakt.

Het zijn rare, nare tijden.

De één zit opgesloten in een stukje eenzaamheid. Oude of kwetsbare mensen, maar ook 20-ers en 30-ers die op zichzelf wonen. De ander zit juist opgesloten in de drukte van een soort kippenhok, waar alles door elkaar heen kakelt en tegelijkertijd moet gebeuren: het online-onderwijs van de kinderen, het eigen thuiswerken, iedereen die tegelijk een laptop nodig heeft, enzovoort. Er wordt opnieuw een beroep gedaan op ieders geduld en uithoudingsvermogen.

De samenleving in lockdown doet me denken aan Paulus en Silas in Handelingen 16. Zij zijn opgesloten in de gevangenis. Locked up, zeggen de Engelsen. Gelukkig is onze lockdown in talloze opzichten verschillend van hun lockup. Toch kan hun houding ons wel inspiratie geven. Zij baden en zij zongen Gods lof. Om middernacht.

Middernacht is het donkerste punt. Zoals de zon om 12 uur ’s middags op zijn hoogste punt staat, zo is hij om middernacht het verst bij je vandaan. Zo voelen mensen zich in de huidige omstandigheden soms ook. In de lockdown van vorig jaar maart en april hadden we allemaal nog energie. Maar nu lopen we op ons tandvlees. Chagrijn en somberheid zijn dichtbij. Dat is middernacht.

In de kerk is het middernacht als we opnieuw een viering van het Heilig Avondmaal uitstellen. Het ondenkbare, dat toch gebeurt, omdat we niet samenkomen.

Om middernacht worden klaagliederen gezongen. Het wordt uitgeroepen naar God dat we het zat zijn (Psalm 123). Paulus en Silas zullen vast in hun gebeden de pijn van de stokslagen en van de geseling bij de Here gebracht hebben. Maar het meest opvallende is dat zij ook om middernacht Gods lof zingen. Met hun voeten in het blok en hun handen in de ijzers zingen zij Gods lof. De lof van Hem die zich ook op houten balken liet vastbinden om de wereld te redden.

Dat willen we in de gemeente in de komende weken ook doen. De lofzang gaande houden, ook al voelt het soms als middernacht. Om onszelf en andere ‘gevangenen’ in de lockdown te bemoedigen. De Heer is ons niet vergeten. Hij is de Verlosser!

Op duizenderlei wijze
redt Hij ons van de dood.
Hij geeft ons drank en spijze
in schaarste en in nood.
En als wij zijn gevangen,
te middernacht zendt Hij
ons liedren en gezangen
en maakt ons eindlijk vrij.

(LvdK, gezang 20:5)

AT