Hieronder een paar vragen voor persoonlijke overdenking of voor in familie of groepsverband.
- Ben je weleens geconfronteerd met kritische vragen of verhalen over God, kerk of geloof? Hoe was dat voor je? Kan je nog terugdenken welke gevoelens toen in je omgingen?
- Probeer eens de ‘waarheidselementen’ te benoemen in de kritische geluiden die jullie bij de vorige vraag met elkaar gedeeld hebben. In hoeverre herken je deze ‘waarheidselementen’ in je eigen geloofsworstelingen?
- Welke gevoelens of (onvervulde) verlangens zouden bij deze personen geleefd hebben dat ze zó hun kritiek bij jou hebben geuit? Heb je daar een idee van? Zo niet, wat zou het kúnnen zijn? En hoe zou je daar in een nieuwe situatie achter kunnen komen?
- Welke beloften van het Evangelie zouden als medicijn passen bij deze gevoelens of (onvervulde) verlangens? (Nog even afgezien van de vraag of je dat op dat moment tegen die persoon kan zeggen en hoe je dat zou verwoorden.)
- Wat maakt dat jij zelf ‘toch’, ondanks dat je er soms weinig van ziet (vr. 2), aan de belofte van het Evangelie blijft vasthouden en op de Heer blijft vertrouwen (vr. 4)? Waarom ‘kies’ jij daarvoor? Deel dat eens met elkaar. Zou je dat ook met een aanvankelijk kritische gesprekspartner in een goed gesprek in kwetsbaarheid durven delen?
- Wat heeft Lukas 11:12 je in dit verband te zeggen?