Uitzien naar God

Mijn ziel wacht op de HERE,
meer dan wachters op de morgen.

Psalm 130: 6

Deze Kerst zal anders worden dan andere jaren. Geen grote familiediners, geen gezellige kerstmarkten, geen volle kerken. In plaats daarvan: kleine gezelschappen, anderhalve meter afstand en mondkapjes. Vreemde wereld.

Is dat erg? Nou, als het virus jouzelf of één van je geliefden geraakt heeft, als je met eenzaamheid of angsten te kampen hebt, als je met je baan of bedrijf op de tocht staat, dan weet je hoe erg het is.

Maar is er ook niet een andere kant?
In de nacht kunnen wachters weer opnieuw ontdekken wat het is om uit te kijken naar de morgen. Als altijd maar het daglicht om hen heen straalt – of érger: als zij de illusie hebben dat het daglicht altijd maar om hen heen straalt – dan vergeten zij wat verlangen naar de morgen is. Als onmiddellijke bevrediging van allerlei wensen altijd maar voorhanden is,dan menen de wachters op den duur dat dat normaal is. Zij gaan zelfs onbewust geloven dat zij recht op ‘altijd daglicht’ hebben. Ja, de wachters gaan zó genieten van alle geneugten van die zogenaamde dag dat zij op den duur in het middagzonnetje verzadigd en verveeld staan te knikkebollen en tegen dat het donker wordt in slaap zijn gevallen. De nacht van corona kan ons weer wakker maken. Die nacht leert ons namelijk om weer te wachten en te verlangen. Wachten op een persconferentie, wachten op versoepeling van maatregelen, wachten op een vaccin. Verlangen naar dat we elkaar weer ongecompliceerd kunnen ontmoeten en omhelzen, verlangen om weer bij elkaar in de rij te schuiven in een goed gevulde kerk, verlangen om daar samen het dak eraf te zingen voor God! Wat zou dat geweldig zijn!

De adventtijd wil het verlangen van de wachters bovendien uittillen boven het niveau van het oude of nieuwe normaal. Mijn ziel wacht op de HERE, zingt Psalm 130. Méér dan wachters op de morgen is het verlangen naar God ongemerkt ook niet een beetje in slaap gesukkeld bij de wachters? Het verlangen dat zoals Jezus Christus vanuit de hemel op de aarde kwam, zo het morgenlicht van God in jouw leven opgaat?!

De ‘nacht’ van onze tijd biedt ons als wachters een unieke gelegenheid om onze verlangens te spiegelen, te reinigen en te focussen op God Zelf. Op Jezus Christus in wie God met ons is. Wat zou het mooi zijn als Hij ons Zelf in deze tijd aanraakt met het morgenlicht van Zijn aanwezigheid!

Laten we dáárop wachten, daarnaar uitkijken, verlangen. Juist nu allerlei vanzelfsprekendheden dit jaar wegvallen. Vanuit het gemis ons uitstrekken naar Gods Gouden Dageraad in Jezus Christus.

Méér dan wachters op de morgen!