Voorganger David bezoekt een oude vrouw die merkwaardig woont: in een camper op een begraafplaats. Na een tijdje gesprek zegt ze:
“Ik hoopte al dat je zou komen, David. Ik wil je graag voorstellen aan de onmisbaren. (…) Ergens onderweg ben je jezelf gaan zien als onmisbaar; toch? Nou schat, ik heb nieuws voor je. Hier rondom ons liggen al die ‘onmisbaren’. Ze dachten allemaal dat ze zo onontbeerlijk waren op hun werk, in hun gezin en misschien ook wel in hun kerk. Hoewel ze ongetwijfeld – de een meer dan de ander – een krater hebben achtergelaten, is de wereld gewoon door blijven draaien, ook zonder hen. (…)
Er is een vraag die veel belangrijker is: hoe wil je herinnerd worden? Als iemand met een hoofd vol kennis of als iemand met een hart vol vreugde? (…) Als iemand die voor zichzelf heeft geleefd of als een man die gestorven is aan zichzelf en zich gegeven heeft aan God, zijn vrouw en kinderen?”
(Uit: ‘De Retraite’, Kees Postma)
Hervormde Gemeente Beekbergen 