“Een van de inwoners van Caesarea was een centurio van de Italiaanse cohort, die Cornelius heette. Hij was een vroom man die, samen met zijn huisgenoten, God vereerde. Hij gaf veel liefdegaven aan het volk en bad veelvuldig tot God. Op een dag kreeg hij omstreeks het negende uur een visioen, waarin hij duidelijk zag hoe een engel van God zijn huis binnenkwam. Hij hoorde hem zeggen: ‘Cornelius!’ Hij staarde de engel verschrikt aan en vroeg: ‘Wat is er, Heer?’ De engel antwoordde: ‘Je gebeden en giften zijn door God opgemerkt…'”
(Handelingen 10:1-5)
in de kerkdiensten behandelen we al een tijdje Bijbelboek Handelingen. Eén geschiedenis heb ik daarbij overgeslagen, en dat is die van Cornelius de centurio. Hier in het kerkblad wil ik er alsnog iets van uitlichten
Cornelius wordt ‘een vroom man’ genoemd. Al is hij geen Jood, hij vereert de God van Israël. Uit de manier waarop hij wordt beschreven, blijkt dat hij een soort modelgelovige is, iemand aan wie wij voorbeeld kunnen nemen.
Wat kunnen wij dan van hem leren? Ik denk dat je bij hem heel goed kan zien waar geloof in uitkomt. Twee dingen worden er dan genoemd. ‘Hij gaf veel liefdegaven aan het volk’ – dat is het eerste; ‘en hij bad veelvuldig tot God’ – dat is het tweede. Als er een engel aan hem verschijnt, noemt die juist deze twee dingen: ‘je gebeden en giften zijn door God opgemerkt’
Zou u dat bedacht hebben, dat deze twee dingen een modelgelovige tekenen: gebeden en giften? Het klinkt haast iets té praktisch. Het is ook niet alles wat er over geloof te zeggen is, maar het is een goede correctie denk ik op wat wij vaak onder geloof verstaan. Voor ons is geloof soms het aanhangen van bepaalde ideeën over God, of is ‘gelovig zijn’ ongeveer hetzelfde als bij een kerk horen. Maar is dat waar het om gaat? Cornelius laat zien hoe echt geloof zichtbaar wordt in de praktijk: in gebeden en giften. Heel praktisch!
Allereerst het gebed. Gebed is de adem van de ziel, zei eens een kerkvader. Gebed toont wat geloof ten diepste is: leven in verbondenheid met God. Dankbaarheid uiten, leiding vragen, fouten uitspreken, bidden voor anderen… Als je letterlijk vertaalt staat er van Cornelius dat hij ‘voortdurend’ tot God bad. Dat kan natuurlijk niet, hij had allerlei taken die zijn dag als centurio vulden. Maar zijn houding is helder: steeds weer bidt hij, steeds zoekt hij de verbinding met Boven. Hoe is dat bij ons? Hoe is uw gebedsleven? Dat is een goede graadmeter voor je geloof!
Ten tweede het geven. Geven aan en delen met is een andere concrete graadmeter voor ons geloofsleven. Als je geloof je portemonnee niet mag raken, wat is het dan meer dan een vrijblijvend stel ideeën? Maar wie werkelijk gelooft, zal ook ernst maken met wat Jezus zegt over je geldbesteding. Dan zal geven en delen je leven stempelen – uiteraard binnen de mogelijkheden van de eigen situatie. Op nieuw de vraag: hoe is dat bij ons? Hoeveel geeft en deelt u? Wat zegt dat uw ons geloof?
Zo houdt Cornelius ons een spiegel voor. Echt geloof komt uit in je leven, heel concreet. En… wie zo gelooft wordt gezegend! Cornelius ontvangt de Heilige Geest, zo lezen we in het vervolg. Zo mag hij nog meer leven in verbondenheid met God, en ervaren dat wie geeft juist ontvangt. Hij is een gezegend mens. Mogen wij als gemeente, en ieder persoonlijk, maar veel van zijn geloof hebben!
Ds. Adriaan Molenaar
Hervormde Gemeente Beekbergen 