Meditatie

Op 8 september maakte ik een fietstocht door het fraaie Friese land en kwam ook in de kerk van Jorwerd (denk maar aan het boek van Geert Mak, Hoe God verdween uit Jorwerd). Daar trof ik op de muur het fraaie gedicht van Eppie Dam: 

Uit straten ronkend en rumoerig  
heb ik een weg, een plek gezocht; 
ik vond, het hart beklemd en roerig, 
een huis gebouwd uit ademtocht. 

Uit woordenvloed ben ik gekomen, 
Genaderd tot de bron van rust; 
Niet om er zomaar weg te dromen 
maar stil te zijn naar hartenlust. 

Hier klinkt de taal niet angstaanjagend
en daal ik tot mijn wezen in, 
in stilte die bevrijdt, ontwapend: 
een stem die spreekt van dieper zin. 

Het veilig masker mag doormidden, 
ik toon mezelf een waar gezicht; 
terwijl – geopend- handen bidden: 
ontvangend, weerloos, vederlicht. 

Ik voel me als herdacht, herboren – 
het eelt, de ziel opnieuw doorbloed; 
ik ga, weer mens als nooit tevoeren, 
de wereld anders tegemoet. 

Dit gedicht laat zien dat God nog niet verdwenen is uit Jorwerd. 

Ds. Jan Lammers