Ineens hingen ze er. Palmpasen. De nieuwe antependia. Antependia is een mooi woord voor de liturgische kleden die aan de preekstoel en over de avondmaalstafel hangen. Een cadeau van de Hervormde Vrouwendienst aan de gemeente. We kregen er een mooie folder bij met uitleg over de symboliek van de kleuren en de afbeeldingen. Dank!
Er bestaat ook een prachtig lied over de kleuren en hun betekenissen. Het neemt ons zingend mee door de tijden en de feesten van het kerkelijke jaar heen. Het is te zingen op de melodie van ‘de ware kerk des Heren’ (Gez. 303). Wij vieren en beleven
Gods jaarkring wereldwijd.
De vaste kleuren geven
schakering aan de tijd.
Zo zien we alle weken
een kleur van ander licht
en wordt door taal en teken
ons oog op God gericht.
Het paars wil inkeer geven
in passie en advent.
Wij hebben in ons leven
ons van God afgewend.
Het paars is ons een teken
van ootmoed en van rouw
tot wij na deze weken
het wit zien van Gods trouw.
Het wit spreekt van Gods daden
die Hij verricht met macht.
Gods lichtende genade
verdrijft de zwarte nacht.
Blij willen wij gewagen
van alles wat Hij deed.
Dus gaan zijn hoogtijdagen
in stralend wit gekleed.
Het rood doet mensen spreken.
God schenkt aan ons zijn Geest.
Een vuur, een tong, een teken,
de kleur van Pinksterfeest.
Niets kan de vonk meer doven;
een vuur dat niemand stuit
daalt neer op wie geloven,
de vlammen slaan eruit.
Het groen doet ons bezingen
de hoop die in ons leeft,
dat God aan alle dingen
een nieuwe toekomst geeft.
Want eens zal het gebeuren,
dan zal het zomer zijn
met ongedachte kleuren
in eeuwig zonneschijn.
Geroepen om te zingen, lied 28