Vervolgd maar niet vergeten 

Centraal Azië 

We laten dit keer een medewerker van Open Doors aan het woord die expert is als het gaat om de kerk in Centraal-Azië. 

Waar ligt de nadruk op in deze kerk? 

Na de val van de Sovjet-Unie kwamen veel mensen tot geloof in de levende God. De kerk is dus pas dertig jaar jong. Christenen moeten er nog veel leren. Het duurt gemiddeld vijf jaar om zo’n cultuuromslag te maken. Als O.D.-medewerkers lopen we jarenlang met hen op. Je begrijpt dat Bijbels in zo’n traject heel belangrijk zijn, ook lessen hoe Jezus na te volgen. 

Enthousiast en energiek 

De kerk in dit deel van Azië is energiek. Mensen willen graag het evangelie delen. Ze praten daar niet snel over vervolging. Liever vertellen ze wat God doet in hun leven. Ze zeggen bijv. ‘Ach, ik moest op het politiebureau komen maar da’s normaal. Ik ga er niks over vertellen. Liever deel ik plannen met je hoe we anderen kunnen bereiken. Wil je meedoen?’ Het is soms heftig maar ze gaan er op een andere manier mee om. 

Veiligheid staat voor ons op één 

Om de veiligheid te onderstrepen spreken we liever over Centraal Azië, dan over naam, toenaam of gezicht uit Oezbekistan, Kirgizië, Turkmenistan of Kazachstan. Als iets bekend wordt aan de hand van specifieke omstandigheden komt de veiligheid van gelovigen snel in gevaar. 

Vervolging  

De diverse overheden namen nieuwe wetten aan waardoor huiskerken verboden werden. Er is ook lokale vervolging als mensen in dorpen niet mogen geloven wat ze willen, kinderen worden gepest en volwassenen worden uitgesloten van banen of geen water mogen putten bij het waterpunt in het dorp. 

Bemoedigd teruggekomen 

Toen ik onlangs terugkwam van een reis naar dit gebied was ik verrast en bemoedigd. In korte tijd kon veel worden gedaan door het enthousiasme dat werd ingezet.  

Wat wil je doorgeven aan de lezer? 

De jonge kerken in deze regio willen graag hun verhaal vertellen. Hopen dat er naar geluisterd wordt. En weet je; ze putten kracht uit ons gebed voor hen. Daardoor ervaren ze dat ze niet alleen staan in hun moeilijke omstandigheden.  

Ik wil graag een oproep doen om die kerken te versterken met Bijbels, trainingen en sociale hulp. Dat kan niet zonder donaties. Dat is de realiteit. 

Wat zou het mooi zijn als ik over enige tijd kan schrijven of delen: ‘ Met uw hulp konden we dit en dit doen.’  Tot zover het interview met veldwerker Jan. 

Samida 

Neem deze jonge vrouw. Zij is 26 en hoedt geiten en schapen. Ze is niet getrouwd, wat wordt gezien als een schande. Haar ouders keerden terug naar de islam maar Samida bleef de Heer Jezus trouw. Haar ouders reageren gefrustreerd;  knippen nijdig haar haren af en gebruiken geweld. Ze behandelen haar als slaaf wat betekent dat ze niet meer bij het gezin in huis mag wonen maar bij de dieren in de schuur moet verblijven. Er zijn wetten die burgers verbieden in een ander dorp te gaan wonen. Samida vraagt gebed voor een oplossing in deze situatie. 

Zomertijd- gebedstijd? 

Wilt u gedurende de zomertijd op u nemen te bidden voor de jonge, bedreigde kerken en geheime gelovigen in de genoemde landen? Anne van der Bijl zei het zo: ‘Onze gebeden komen daar waar wij niet kunnen komen, omdat God er kracht aan verleent.’ 

Die uitspraak wil ik namens de werkgroep onderstrepen,      Janny Hekman