MEDITATIE

 Lezen: Mattheus 28 : 10 

Moeten we de dienst van tweede paasdag wel handhaven? Veel gemeenten hebben die dienst al afgeschaft. Als je een goede paaspreek op de eerste paasdag hebt gehad, waarom is het dan nog nodig om op de tweede paasdag nog een keer een boodschap mee te krijgen. Als het goed is, dan krijg je op zondagmorgen toch voer genoeg voor de hele week. Genoeg stof tot overdenken. 

Zeker omdat de tweede paasdag in de bijbel niet voorkomt. Er wordt niets in de bijbel verteld over gebeurtenissen die plaats gevonden zouden hebben na de opstandingsdag. Dat is bijvoorbeeld wel het geval bij de donderdag voor Pasen. Die dag zou Bijbels gezien eerder in aanmerking komen dan de tweede paasdag om samen te komen. 

Toch is het zo gek nog niet, zeker als een behoorlijk deel van de gemeente op komt dagen. Toch is het zo gek nog niet, omdat we op deze tweede paasdag een gedachte kunnen meegeven die bij een werkdag past. En op de keper beschouwd is de tweede paasdag gewoon maandag, gewoon een werkdag. Dat we er een voor velen vrije dag van gemaakt hebben, doet niets af van het feit dat het in wezen een gewone weekdag is. 

We letten op een merkwaardig detail in de paasgeschiedenis. Als Jezus de vrouwen ontmoet heeft na zijn opstanding zegt de Opgestane tegen hen: zeg tegen de discipelen dat ze naar Galilea moeten gaan en “dat ze Me daar zullen zien”.  

Wat zit daar achter? Waarom niet een ontmoeting gearrangeerd hier in Jeruzalem. Johannes weet te vertellen dat die er wel geweest is overigens. Maar Mattheus legt alle nadruk op Galilea als plaats van de ontmoeting met de Opgestane Heer. 

Wel daar zit dit achter: Galilea is de plaats van het gewone leven voor de discipelen. Daar hadden ze hun dagelijks werk uitgeoefend; daar hadden ze hun gewone gezinsleven geleid. Daar waren ze opgegroeid en hadden ze hun leerproces gehad. Daar waren ze naar de synagoge gegaan en daar hadden ze vriendschappen beleefd. Al die dingen die bij het gewone leven horen van een jood in die dagen.  

Daar, op de plaats van het gewone leven, wil de Opgestane Heer aanwezig zijn bij de zijnen. Daar wil Hij hen laten ervaren dat er perspectief is als wegen lijken dood te lopen, dat het mogelijk is om op te staan tot een nieuw leven.  

Dat is iets wat wij elkaar mogen meegeven op deze gewone weekdag, deze dag van het alledaagse leven. Daar wil de Opgestane in ons midden zijn. Daar wil Hij ons nabij zijn:

• als wij het gevoel hebben dat we dood lopen;
• als we er geen gat meer in zien;
• als de dood zijn schaduwen over ons leven werpt;
• als de moedeloosheid ons overweldigt;
• als het werk ons te veel wordt en ons de adem beneemt;
• als we voor uitzichtloze situaties staan;
• als de ontwikkelingen in de Oekraïne ons met angst vervullen; 
• als we nog te maken hebben met de effecten van de corona;
• als …………………….. vult u maar iets in uit úw dagelijks leven. 

Dáár wilt de Opgestane Heer verfrissend en vernieuwend in ons leven komen. Daarom is toch goed, dat we op een weekdag, de paasmaandag als gemeente samenkomen. Daarom is het toch goed, om deze traditie in ere te houden. De Heer wil namelijk in Galilea met ons zijn, in de vlakte van het bestaan. 

Ik eindig met een lied van Huub Oosterhuis met allemaal woorden die in het dagelijks leven een rol spelen: gedenken, dankbaar, dood, oprecht, leven, bestemming, de weg, lichaam, liefde, slaaf, weerloos, eenzaam, graan, aarde, brood, dienst. In die wereld van gewone woorden mag het Pasen zijn. Laten we dat dan ook met gewone woorden verkondigen en bezingen. 

Gedenken wij dankbaar de daden des Heren, 
zijn leven, zijn dood en verrijzenis, 
en dat wij oprecht tot Jezus ons bekeren 
die onze God en leidsman ten leven is. 

Hoe hadden wij onze bestemming vernomen, 
was Jezus de weg niet ten einde gegaan.
Wie zouden wij zijn, als Hij niet was gekomen 
om in zijn lichaam onze dood te doorstaan. 

Hoe zouden wij ooit voor elkaar kunnen leven, 
had Hij ons de liefde niet voorgeleefd, 
die tot de dood zich prijs heeft willen geven, 
die Zoon van God, ons aller slaaf geweest. 

Gij eerste der mensen, die weerloos en eenzaam
als graan in de aarde gestorven zijt, 
Gij wordt ons brood, maak ons met U gemeenzaam, 
van harte maak tot wederdienst ons bereid. 

(Dit is tussentijds 157, te zingen op de melodie van gezang 414, Wilt heden nu treden) 

Ds. Jan Lammers 

VOOR U GELEZEN: 

Veelal weet ook de linkerhand niet wat de linkerhand doet. 
God ziet naar reine handen, niet naar volle handen (middeleeuws spreekwoord) Als de abt naar zijn glas grijpt, grijpen de monniken naar hun kruik (Duits spreekwoord) 

Ds. Jan Lammers