Je hoort nogal eens zeggen: Nederland is vol. Dat is een beladen uitdrukking, een uitdrukking, die iets zegt over je standpunt in politieke kwesties, een uitspraak, die een mening vertolkt in de kwestie van het toelaten van buitenlanders in ons land.
Iemand zei: niet Nederland is vol maar de Nederlanders zijn vol. We hebben volle agenda’s We zijn vol van alles, wat we willen hebben. We zijn vol van alles, wat we kunnen doen, van wat we kunnen kopen, van wat we kunnen gaan zien. Iedereen, die ons daarbij voor de voeten loopt, is lastig. Want waar we zo vol van zijn, maakt dat we ruimte nodig hebben, dat we ruimte nodig hebben om te reizen en ons te bewegen en omdat we dat allemaal willen, lijkt Nederland al gauw vol.
Ik moest hier aan denken, toen ik nadacht over die volle herberg. Ik denk, dat iedereen elk jaar wel de kerstgeschiedenis één of meerdere keren hoort en bij iedereen is wel blijven hangen, dat de herberg vol zat en dat Jozef en Maria er niet meer bij konden. Ja, dat kan nu eenmaal gebeuren. Er was iets in het wereldgebeuren aan de gang, wat kennelijk maakte dat menigeen onderweg was. Er was een inschrijving georganiseerd. Ieder moest in zijn geboortestad laten registreren hoeveel grondbezit hij had zodat de keizer wist hoeveel belasting hij iedereen kon opleggen. En dan kan een herberg nu eenmaal vol zitten.
Ik wil die herberg voorstellen als een beeld van ons hart. Ons hart in de betekenis van het centrum van ons denken en van onze gevoelens. En wij voelen en denken nu eenmaal in een wereld, waar veel aan de hand is. Op het gebied van de wereldpolitiek gebeurt van alles en nog wat, wat ruimte vraagt in ons hart. Maar ook in ons privéleven is van alles aan de hand wat ruimte vraagt in ons denken. Ja, het is toch niet zo gek dat ons hart vol zit en dat er eigenlijk niet veel ruimte voor Jezus is. En als je hart zo vol zit, dan kan die Jezusgeschiedenis, die geschiedenis van Gods Zoon, er wel af en toe bij, maar die moet niet teveel ruimte gaan vragen; daar is gewoon geen ruimte voor. De vraag rijst: God en mens, passen die wel bij elkaar? Daar zouden we het bij kunnen laten. Het leven loopt nu eenmaal zo. Maar er is meer te zeggen over onze tekst. Er staat zo veelbetekenend bij: er was voor hen geen plaats. Er was heus nog wel plaats in de herberg maar in deze drukke dagen, kon dat er nu even niet bij: een hoogzwangere vrouw, die op het punt stond een kind te baren. Dus juist voor Jozef en Maria was er geen plaats in de herberg. Dit stelt de zaak waar wij mee bezig zijn in een nieuw daglicht. Kennelijk is het niet zo maar een kwestie dat de dingen zo lopen maar is er ook sprake van een keuze van de kant van de mens. De mensen zijn te druk bezig met de dingen van alledag en ze kiezen ervoor, om daaraan aandacht te schenken en voorbij te gaan aan de geboorte van het Kind Jezus.
Dat geldt ook voor ons menselijk hart. Jezus wil niet alleen in de herberg van Bethlehem geboren worden, maar Hij wil ook in de herberg van ons hart geboren worden. En een geboorte is een hele gebeurtenis. Die vraagt aandacht en energie en de vraag rijst of ook van ons gezegd kan worden: voor hen, voor Jozef en Maria en hun kind, is geen plaats in de herberg van ons hart. We zijn te druk en te vol met andere dingen. Prima, als Hij even langskomt in de herberg van ons hart, maar Hij moet niet teveel in beweging zetten. Dat komt ons gewoon niet uit. Daar kiezen we gewoon niet voor. De evangelist Johannes zou op dit moment kunnen zeggen: maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen.
God en mens, passen die eigenlijk wel bij elkaar? De boodschap van kerst is: WAT NIET BIJ ELKAAR PAST, GAAT OP EEN WONDERLIJKE WIJZE SAMEN. God en mens worden verenigd in het Kerstkind!!!
VOOR U GELEZEN:
*Onze kerstbomen hebben te weinig van een brandend braambos en helemaal niets van een lopend vuur (Willem Barnard).
*Wie niet kan vergeven, breekt de brug af waarover hij zelf de overkant moet bereiken.
(George Herbert 1593 – 1633)
Hervormde Gemeente Beekbergen 