Als we de wereldgeschiedenis bekijken, dan lijkt het wel dat we de humaniteit nooit leren. Nu is het Syrie, dan weer Afghanistan, dan weer Jemen, dan weer Myanmar, dan weer het Midden Oosten als geheel. Nog steeds gaan mensen met elkaar om als wegwerpartikelen. Soms zelfs letterlijk. Huiveringwekkend als we horen hoe in de Middellandse Zee met vluchtelingenbootjes wordt omgegaan. Huiveringwekkend als we horen hoe met christenen wordt omgegaan in bepaalde landen waarvoor OPEN DOORS ons de ogen opent. Er zijn vele andere geweldsexplosies die ons het gevoel geven: we leren het als mensen nooit. Zal het ooit anders worden? Of zullen we moeten accepteren dat het woordje NOOIT van toepassing is?
Het evangelie leert ons: zeg nooit NOOIT. We hebben een zegswijze om het woordje “nooit” te omschrijven. Die zegswijze is: als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Dat gebeurt immers nooit want daar zitten immers per definitie vijftig dagen tussen.
Wel: lees Johannes 20 : 19 – 23.
De geschiedenis vindt plaats op de paasavond. En tijdens die avond verschijnt Jezus en blaast op zijn discipelen en zegt erbij: ontvang de Heilige Geest. Pinksteren op de paasavond!! Dus toch!!! Pasen en Pinksteren kunnen dus toch samenvallen. Het woordje “nooit” verliest zijn kracht als het gaat om het vasthouden van idealen, ook het ideaal van de humaniteit.
Laat dit ons inspireren die PASEN gevierd hebben en die op weg zijn naar PINKSTEREN, in onze kalender 50 dagen van elkaar gescheiden (Pinksteren is het Griekse telwoord voor vijftig) maar in de Geest vallen ze samen. Daarom mogen we elkaar moed inspreken en tegen elkaar zeggen: ER IS PERSPECTIEF.
Ds. J. R. Lammers