Nog maar kort geleden (24 november) gedachten we de overledenen van het voorbijgegane kerkelijke jaar. Ik kijk erop terug aan de hand van Maleachi 4 : 6a. Daar staat geschreven: “Hij zal het hart der kinderen terugvoeren tot de kinderen en het hart der kinderen tot hun vaderen”. Tevens ontleen ik aan deze tekst een adventsgedachte.
In de eerste plaats letten we op het hart van de overledenen. In de bijbel komt het woord “hart” 850 keer voor en in meer dan 99 procent van de gevallen gaat het om de figuurlijke betekenis, het hart als de plaats van onze gedachten en keuzen. Het hart als de plaats van bezinning, het hart als de plaats, waar de grote beslissingen genomen worden, het hart dat richting kiest in het leven, het hart als de zetel van de liefde, de vrolijkheid, de treurigheid, de smart, de wanhoop en de zachtmoedigheid.
We dachten op de laatste zondag van het kerkelijk jaar aan het hart van hen die van ons heengingen in het jaar dat voorbijging. We vroegen ons af: waar klopte nu het hart van hem of haar? Waar ging hij voor? Wat was haar grote passie?
In de tweede plaats raken we aan een bitter ding. Het komt voor dat partners die zo van harte één waren nu van elkaar gescheiden moeten zijn. De harten met elkaar verbonden en toch zo wreed uit elkaar gerukt. Maar er zijn dingen, waarvan nog sterker geldt dat ze bitter zijn. Het hart van iemand kan soms een raadsel voor een ander blijven. Zelfs als twee mensen samenleven in het huwelijk, kan het gebeuren dat ten diepste de harten voor elkaar gesloten blijven. Ook in het contact van de generaties kan dat als een bitter ding in iemands gedachten zijn blijven hangen. “Dat begreep ik nu helemaal niet van mijn vader. En dat kon ik van mijn moeder niet verdragen. Daarin was mijn vader een gesloten boek voor mij en dat heb ik van moeder nooit begrepen”.
Voor Maleachi (die dit schreef een behoorlijk aantal jaren nadat het joodse volk weer uit de ballingschap was teruggekeerd) was het een doorn in het oog dat de generaties elkaar niet konden bereiken en als het ware het hart voor elkaar gesloten hielden. “De harten van de vaderen en de harten van de zonen waren uiteengegaan”.
In de derde plaats denken we aan het hart van God, aan datgene wat God beweegt. Kort gezegd: het lot van de mensen beweegt God. Zijn hart wordt erdoor bewogen. Het menselijk lot gaat Hem aan het hart.
In de vierde plaats horen we Maleachi spreken over de grote toekomst waarin de harten van de mensen weer met elkaar verbonden zullen zijn. Laat zo in de komende adventstijd al een klein beetje zichtbaar worden van dat grote rijk van vrede en harmonie, waarheen we onderweg zijn en waarvan we met grote stelligheid mogen belijden: zijn Koninkrijk komt !
Hervormde Gemeente Beekbergen 