Een gemeentelid uit Amsterdam vertelde mij een spiegelverhaal. Ze vertelt over een bakker wiens winkel er keurig uit ziet. Als je bij hem binnengaat, dan zie je de diploma’s aan de muur er schitterend bij hangen. De bakker is zeer gekwalificeerd. In een rek staan allerlei boeken waarin perfect de gerechten en hun bereiding beschreven worden. Het uithangbord doet al vermoeden dat het om een eersteklas-bakker gaat. Iemand wist het zeker: bij die bakker moet ik zijn!!! Hij ging naar binnen en vroeg om een brood. De bakker keek hem verbouwereerd aan: brood, dat heb ik niet.
Iemand anders vertelde mij een ander spiegelverhaal. Het gaat over een reiziger in de woestijn. Op een gegeven ogenblik kreeg de reiziger erge dorst. Hij snakte naar water. Op een gegeven ogenblik gaat zijn hart sneller slaan. Hij ziet een gebouw met een groot uithangbord met daarop fraai aangegeven de woorden: hier verkoopt men bier en wijn. Opgelucht ging hij naar binnen en wilde zijn dorst lessen en vroeg een glas bier. De verkoper keek hem verbouwereerd aan en zei: bier dat verkopen we hier niet; we verkopen hier uithangborden.
Twee spiegelverhalen die ons aansporen om te staan voor datgene wat we zeggen, om de boodschap waar we voor gaan daadwerkelijk in praktijk te brengen. Dat is een opdracht voor ieder van ons, voor de gemeente als geheel. Te vaak maken we mee, dat iemand teleurgesteld af moet haken, omdat men de woorden niet werden omgezet in passende daden of in tegendraadse daden.
Laten we dat doen in afhankelijkheid van en aanhankelijkheid aan Hem die gezegd heeft: IK BEN HET BROOD DES LEVENS, bij Hem die LEVEND WATER schenkt, JEZUS CHRISTUS.
Ds. J. R. Lammers